Syair 28 |
||
DHAMMAPADA II, 8 |
Bilamana orang bijaksana telah mengatasi kelengahan dengan kewaspadaan, maka orang yang bebas dari penderitaan ini memanjat menara kebijaksanaan, memandang orang-orang yang menderita; seperti seseorang berdiri di atas gunung, memandang orang-orang yang berada di bawah.
Menawa wong wicaksana wis ora kurang weweka sarta wis ngawekani kawaspadan, ing kono wong kang wis kasil ngalahake kasedihan iki; banjur munggah menyang menara kawicaksanan, nyawang wong-wong kang pada nandhang, kayadene sawijining wong kang ngadeg sadhuwuring gunung nyawang wong-wong kang ana ing sangisore.
When the learned man drives away vanity by earnestness, he, the wise, climbing the terraced heights of wisdom he looks down upon the fools, free from sorrow he lokks upon the sorrowing crowd, as one that stands on a mountain looks down upon them that stand upon the plain.
pamda
appam
dena
yad nundati pandito
paññaps
dam
ruyha
asoko sokini paja
pabbatattho va bhummatthe
dhro b
le
avekkhati
Sumber: |
Kitab Suci DHAMMAPADA, Bodhimandala Rumah Suci (Surabaya), Bodhimandala Sanggar Suci (Lawang), 1989 |
Chinese Fonts ©1999 DGworks, Indonesia |