DHAMMAPADA XVI, 1 | ||
Syair 209 |
Orang yang emmperjuangkan apa yang seharusnya tidak diperjuangkan, dan tidak memperjuangkan apa yang seharusnya diperjuangkan; melepaskan apa yang baik dan melekat pada apa yang menyenangkan, maka ia akan merasa iri terhadap mereka yang tekun dalam latihannya.
|
Wong kang marsudi marang apa kang kudune ora dipersudi, lan ora marsudi marang apa kang kudune dipersudi, ninggalake apa kang becik lan kumraket marang sabarang kang nyenengake,ing kono dheweke bakal rumangsa meri marang kang padha sengkud nggladhi dhiri.
|
|
He who gives himself to vanity, and does not give himself to meditation, forgetting the real aim |
(of life) and grasping at pleasure, will in time envy him who has exertd himself in meditation.
|
ayoge yuñjamatt |
yogesmiñ ca ayojaya |
attha |
pihetattanuyogina
|
Sumber: |
Kitab Suci DHAMMAPADA, Bodhimandala Rumah Suci (Surabaya), Bodhimandala Sanggar Suci (Lawang), 1989 |
Chinese Fonts ©1999 DGworks, Indonesia |